...Για χρόνια ασφυκτιούσα στις κοιλάδες, οι πεδιάδες με έπνιγαν: σερνόμουν στον πλανήτη Άρη, η βαρύτητα με συνέντριβε, μου αρκούσε να ζω σαν τυφλόποντικας. Για να ξαναβρώ τη χαρά επανέκαμπτα στον συμβολικό μου έκτο όροφο, ανάσαινα και πάλι τον ασφυκτικό αέρα των Γραμμάτων, το σύμπαν απλωνόταν στα πόδια μου και κάθε πράγμα ικετευε ταπεινά ένα όνομα. Δίνοντας το όνομα ήταν σαν να το δημιουργούσα και να το αποκτούσα ταυτόχρονα. Δίχως αυτή την κεφαλαιώδη ψευδαίσθηση,δεν θα είχα γράψει ποτε...
απόσπασμα από το βιβλίο:
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
Ζ.Π. Σαρτρ. - εκδοσεις ΑΓΡΑ
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
Ζ.Π. Σαρτρ. - εκδοσεις ΑΓΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου