Από τον τίτλο και μόνο, δεν μπορώ να κρυφτώ, με φόβιζε. Λίγο το New York, λίγο η αφίσα με την κλασσική καρδιά που παραθέτει στο γνωστό λογότυπο του Milton Glaser
(δείτε το site: The "I LOVE NY" logo,) λίγο οι κακές κριτικές από δω και από κει, συνέθεσαν ένα περιβαλλόν όχι και τόσο θετικό για την συγκεκριμένη ταινία.
Όμως ακόμα και έτσι κάτι με κέντριζε. Δέκα ιστορίες, δέκα σεναριογράφοι, δέκα σκηνοθέτες, πολύπλευροι χαρακτήρες, πλήθος γνωστών ηθοποιών και όλα αυτά κάτω από τα φώτα της Νέας Υόρκη και τη σκηνοθετική μαεστρία του Τούρκου σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν.
Τελικά δεν έπεσα έξω. Μακριά από τη φόρμα του χόλλυγουντ και πολύ κοντά στην ιδέα της ταινίας ΒΑΒΕΛ, το "I LOVE NY" σπάει το τρίπτυχο αρχή - μέση - τέλος και δημιουργεί μία κυκλική αφήγηση γύρω από το ίδιο κέντρο, τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι ο ήρωας, ο πρωταγωνιστής και οι ομόκεντροι κύκλοι που τον περιβάλλουν είναι οι διαφορετικές συνθήκες που συναντά στην καθημερινότητά του. Κάτω από την χαοτική Νέα Υόρκη η αλληλεπίδραση αυτών των σχέσεων γίνονται πιο ενδιαφέρουσες και συνθέτουν ένα πολύχρωμο κολάζ.
Αν έχετε χρόνο το προτείνω...
"I LOVE NY"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου