"Η ψυχη διαιρείται στο λογικό και στο επιθυμησιακό...Η ψυχή πρέπει να αποφασίζει με βαση τη λογική... Όμως το επιθυμησιακό χαρακτηρίζεται από τον έρωτα. Η ψυχή ζει με τον έρωτα.. τρέφεται από αυτόν. Και ποτέ δεν χορταίνει..."
Πάντα έχω την ίδια απορία και καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα! Μα στο σχολείο δεν διδαχτήκαμε τίποτα? Μα κάναμε Όμηρο, και μία πλιάδα από αρχαίους και σύγχρονους ποιητές και λογοτέχνες. Μα δεν μας έμεινε τίποτα? Ήμασταν τόσο αδιάφοροι, και ξαφνικά φτάνοντας στα 25, 26, 27 σε πιάνει η δίψα να μάθεις?
Το θέμα είναι απλό.. Αν χρειάζεται να καταλάβω τον Όμηρο, για να πάρω ψηλό βαθμό στον έλεγχο, όπου αυτό θα με κανει καλό μαθητή και στο τέλος θα γίνω ένας πετυχημένος γιατρός...τότε καληνύχτα... Αυτά τα κείμενα δεν είναι κριτήριο διαχωρισμού. Αντίθετα είναι κοινή κληρονομιά. Είναι η βάση μας.
Όταν όμως την Τρίτη το βράδυ, μετα από τα φροντιστήρια μαθηματικών και φυσικής πρέπει να κάτσω να διαβάσω το λυσσάρι με τα πολλαπλής επιλογής για το πότε γεννήθηκε ο Σωκράτης, ή ποια είναι η μάνα του Αχιλλέα, επειδή αύριο δεύτερη ώρα έχουμε τεστ στην Ιλιάδα, τότε θα μισήσω και τον Όμηρο και την Ιλιάδα και την Οδύσσεια....Το θέμα είναι διδαχτικό και όχι ηλικιακό!!!
Παραπάνω παραθέτω την "Πολιτεία" του Πλάτωνα. Μπορείτε να την βρείτε σε μετάφραση από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και είναι 5 τόμοι. Και χωρίς άυριο να χρειάζεται να εξεταστείτε.
